Longares é unha vila zaragozana de 972 habitantes, situada a unha altitude de 531 metros sobre o nivel do mar, que dista da capital pola estrada N-330 38 quilómetros. Atópase á beira esquerda do río Huerva, na comarca do Campo de Cariñena. Caracterízase por un paisaxe de chan chato, de tonalidade ocra e vermella cuxa policromía se encende co verdor das cepas. O concello ten unha superficie de 45,7... [+ info]

Longares é unha vila zaragozana de 972 habitantes, situada a unha altitude de 531 metros sobre o nivel do mar, que dista da capital pola estrada N-330 38 quilómetros. Atópase á beira esquerda do río Huerva, na comarca do Campo de Cariñena. Caracterízase por un paisaxe de chan chato, de tonalidade ocra e vermella cuxa policromía se encende co verdor das cepas. O concello ten unha superficie de 45,7 quilómetros cadrados e limita coas localidades de Alfamén, Villanueva de Huerva, Cariñena e Almonacid de la Sierra.

Longares foi conquistada en 1127 por Alfonso I o Batallador, converténdose nun reduto importante da cristiandade. A vila foi lugar de señoríos privados, sinalándose en documentos o "castrum" ou "castellum" que era un lugar fortificado. A primeira cita na documentación cristiá data do mesmo ano, cando o monarca doou o castelo de Longares (termo, dereitos e pertenzas do lugar) ao bispo zaragozano don Pedro de Librana e vinte anos despois, por bula do papa Eugenio III, a vila quedaría incorporada á mitra zaragozana. Ao pertencer aos bispos de Zaragoza, estes concederon o dominio útil aos prebostes da Seo zaragozana (unha das varias dignidades do Cabido catedralicio) en 1154. Desde entón data a pintoresca vinculación de Longares co Puente de Pedra de Zaragoza, pois o rei confiou aos prebostes as obras de reparación daquel en 1188. Longares pasaba a ser feudatario do Puente de Pedra. Este puente contaba cunha administración especial e tiña rendas, ademais das de Longares, na Puebla de Alfindén, Alforque e Cinco Olivas.

Longares posúe tradicións moi arraigadas mantidas durante o paso dos séculos grazas ao esforzo e ao saber facer das súas xentes. Fai moi pouco tempo, comezaron a nacer algunhas asociacións dedicadas a mellorar diversos aspectos da localidade, e entre eles, a cultivar, con máis auge se cabe, as súas tradicións. Habería que destacar a creación da Asociación Cultural o Rudero e a Asociación de Amas de Casa Virxe da Porta, entre outras. E a todas elas queremos dedicar un espazo, ben merecido, polas súas valiosas aportacións.

No referente ás súas festas habería que destacar: "a Matacía", festa que se celebraba antigamente a comezos de xaneiro, toda familia que se o puidera permitir sacrificaba un porco para realizar o tradicional "mondongo" e así abastecerse de ricos manxares durante unha longa tempada, "o dance do paloteo". O dance celébrase sempre os días 2 e 8 de setembro, sobre as 5 e media ou 6 da tarde. O día 2 realízase en honra de San Vicente e San Gonzalo, e o día 8 por Virxe da Porta.