O Entroido de Cádiz é un dos entroidos máis famosos e importantes de España, recoñecido en 1980 coa declaración de Festa de Interese Turístico Internacional. [+ info]

O Entroido de Cádiz é un dos entroidos máis famosos e importantes de España, recoñecido en 1980 coa declaración de Festa de Interese Turístico Internacional.

Todos os anos e durante os meses de xaneiro e febreiro celébrase no Gran Teatro Falla o Concurso de Agrupacións do Entroido.

En 2019 foi rexistrado no Catálogo Xeral do Patrimonio Histórico Andaluz (CGPHA) como Ben de Interese Cultural (BIC), por unha orde publicada no Decreto 609/2019 no boletín número 240 do 16/12/2019 do BOJA.

Para aclarar a orixe do Entroido, os estudiosos remítennos a distintas civilizacións que, sen usar o mesmo concepto da festa, manexaron obxectos e utensilios similares aos que se usan no Entroido, e lembran a orixe remota que poden supoñer as bacanais, as saturnais (ao deus Saturno) e as lupercais (ao deus Pan), celebracións que se coñeceron tanto na antiga Grecia como na Roma clásica.

Con todo, parece ser que o Entroido de Cádiz é un fillo, aínda que sexa pródigo, do cristianismo; mellor dito, sen a idea da Cuaresma non existiría da forma en que existiu desde datas escuras da Idade Media Europea. Relacionáselle tamén cos ritmos do tempo, coa percepción cualitativa do tempo. O cristianismo establece «unha orde pasional do tempo», na que os momentos de ledicia e tristura alternan cronoloxicamente, segundo sexa tempo de prohibicións ou tolerancias, asimilados polo cristianismo. O Entroido é unha consecuencia da concepción sinxela do tempo que adopta o cristianismo. Unha concepción axustada aos ciclos vitais e das colleitas.

A súa principal significación é que autoriza a satisfacción de todos os apetitos que a moral cristiana, por medio da Cuaresma, refrena acto seguido. Pero ao deixalos expandirse durante un período máis ou menos longo, a moral cristiana recoñece tamén os dereitos da carne, a carnalidade. O Entroido atopa así, ademais da súa significación social e psicolóxica, a súa función equilibradora en todos os aspectos. E todo a pesar de que en 1523, Carlos I prohibira totalmente as máscaras.

Pero sen dúbida co transcurso do tempo distintos aspectos foron marcándose con maior profundidade ata acadar en Cádiz unha festa distinta. No proceso da súa propia definición, o Entroido gaditano toma peculiaridades do italiano, explicable pola influencia fundamentalmente xenovesa que Cádiz coñeceu dende o século XV, tras o desprazamento cara ao Mediterráneo dos turcos, os comerciantes italianos trasladáronse a Occidente, atopando en Cádiz un lugar de asentamento perfectamente comunicado cos obxectivos comerciais que os xenoveses buscaban: o norte e centro de África. As máscaras, as caretas, as serpentinas, os papelillos (confeti) son outros tantos elementos que se asimilaron do entroido italiano.

A cidade enteira vólcase co entroido, é unha ocasión perfecta para coñecela e gozar do ingenio e da gracia dos gaditanos.

A música entroidada escoítase por calquera recuncho da cidade, ultímanse os detalles dos disfraces (en Cádiz coñécense como "tipo"), algúns deles verdadeiras obras de arte e o gaditano vive con toda a súa alma un dos acontecementos lúdicos máis agardados, quizais dos entroidos españoles o que ten unha imaxe máis xocosa e divertida.

Fronte á espectacularidade de outros entroidos, a imaxe xocosa e divertida do Entroido de Cádiz convérteno nunha festa única, que merece a pena coñecer. Durante estes días non faltan outros espectáculos para que a festa en Cádiz sexa completa.