Sitado no corazón do Centro Histórico, e a uns 183 metros de altura, o lugar que hoxe coñecemos como Castelo de Moura contou cunha ocupación humana dende o século IV a.C. Durante o dominio árabe este lugar coñeceu unha imponente fortificación, da cal se pode destacar a gran torre almóada en tapia, ou a inscrición conmemorativa do minarete da mesquita, do reinado de Al-Mutadid. D. Dinis procedeu a unha substancial remodelación deste Castelo (1279-1325) aproveitándose das antigas murallas musulmás e con D. João I construíuse a torre do homenaxe, a máis alta e magnífica que este castelo coñeceu. No século XVI a construción do Convento das Dominicas do castelo, das torres de Salúquia e do Relóxo suxiren que este espazo aínda era relevante dende o punto de vista militar e habitacional, relevancia que viría a perder no século XVII cunha acentuada expansión urbana e polo feito da fortaleza tornarse obsoleta, incapaz de deter os avances da artilharía. A invasión do Duque de Ossuna, en 1707, provocou unha destrución acentuada do Castelo, mandando explotar varios puntos da fortificación, destacando a demolición parcial da Torre de Salúquia. O gran terramoto de 1755, a perda das funcións militares da Praza en 1805 e a explotación do salitre no recinto do castelo co consecuente desmantelamento dos muros, aceleraron o estado de ruína deste monumento, só recuperado en 2012. Está clasificado como Ben de Interese Público dende 1944.