A Catedral de S. Stefano está situada na ampla P.za del Duomo e é un espléndido exemplo da arquitectura románico-gótica de Prato. O uso de dous colores é marcado: Alberese claro e mármol verde (Serpentina), materiais típicos da arquitectura de Prato até o século XV. A fachada actual, construída entre 1385 e 1457, foi superposta á románica orixinal de Guidetto da Como, deixando entre as dúas unha c... [+ info]

A Catedral de S. Stefano está situada na ampla P.za del Duomo e é un espléndido exemplo da arquitectura románico-gótica de Prato. O uso de dous colores é marcado: Alberese claro e mármol verde (Serpentina), materiais típicos da arquitectura de Prato até o século XV. A fachada actual, construída entre 1385 e 1457, foi superposta á románica orixinal de Guidetto da Como, deixando entre as dúas unha cavidade que, a través de escaleiras e un corredor sobre o pórtico, aínda dá acceso ao púlpito de Donatello e Michelozzo (os orixinais están no Museo da Opera del Duomo), usado para a custodia do Cinto Sagrado da Virxe. O 8 de setembro é a solemne custodia, cando tamén ten lugar o Histórico Cortejo. O pórtico central está surmontado por unha fermosa luneta de terracota vidrada coa Virxe co Neno e os Santos Esteban e Lourenzo, coroada por unha serie de querubíns de Andrea della Robbia (1489). Particularmente orixinal é a torre campanario do principio do século XIII, completada arredor de 1356 co engadido dunha célula de campá con fiestra gótica de tres mullións. No interior do Duomo conservan importantes frescos de Paolo Uccello (Capela da Asunción), Filippo Lippi na Cappella Maggiore (recentemente restaurada), o tabernáculo da Madonna dell'Olivo polos irmáns Da Maiano (no transepto da dereita) e obras de Robert Morris. A Capela do Cinto Sagrado restaurada por Agnolo Gaddi, conserva a preciosa reliquia mariana. A capela está protexida por unha marabillosa porta de bronce inspirada en motivos naturalistas e vexetais. Destacable é o púlpito interior situado na nave central, feito de mármol branco como a neve, en forma de cáliz feito por finos artistas do Renacemento entre os que se atopan Pasquino da Montepulciano e Mino da Fiesole (1469-73).